De tijd vliegt!

Inderdaad. Nog slechts drie luttele weken resten ons van ons driemaandelijkse verblijf in Japan! De tijd gaat zeer snel moet ik wel zeggen, want ik heb echt het gevoel hier nog maar net te zitten; aan de andere kant ben ik ook al echt gewend geraakt aan het Japanse leven (behalve het vroege opstaan, dat wendt nooit), en vind ik veel minder dingen vreemd en raar dan in het begin. Kindertjes met Hitleruniformpjes in de metro met gigantische gasmasker-achtige gezichtsmaskers; mij hoor je er niet meer over.

Hieronder volgen 'n paar van de hoogtepunten van de afgelopen twee weken, waarin we (oh de verassing) voornamelijk keihard gestudeerd hebben, een bezigheid die volgende week eindelijk gaat ophouden.

Zaterdagavond gingen we weer 'ns uit, voor de oplettende lezer inderdaad een van de weinige keren dat we daadwerkelijk gingen dansen i.p.v. ergens drinken. Scene of crime betrof een club in Shibuya (hoe kan het ook anders) waar men voornamelijk hiphop en R&B draaide, maar ook wel populairdere dansmuziek. Het werd een geslaagde avond, met zeer veel mensen op een kleine plaats volgeperst staan te bewegen, nog nooit zoiets meegemaakt moet ik zeggen. Des te groter was onze verbazing toen we om kwart voor 5 's ochtends weer naar buiten kwamen om richting te metro te lopen, en te merken dat het al klaarlichte dag was! Een lekker warm zonnetje stond al halverwege de hemel, en iedereen zat 'n beetje buiten op straat te chillen. Zeer bizar! Deze gelegenheid schreeuwde om een foto, en die heb ik uiteindelijk laten maken door een random Japanner; uiteraard moest z'n vriend erbij gaan staan alsof we elkaar al sinds de Vietnam-oorlog kennen, het drukte de pret niet.




De volgende dag was het tijd voor cultureel verantwoordelijke activeiten, in de vorm van een door onze sensei opgezette furoshiki-sessie. In een atelier in de buurt van Harajuku gingen we furoshiki's maken, wat eigenlijk gewoon lappen stof zijn die je op allerlei ingenieuze manieren kunt knopen en vouwen om er dingen mee in te pakken of mee te nemen als een tas. De enigszins dufheid van dit fenomeen kon de pret niet drukken en ik moet zeggen best trots te zijn op mijn uiteindelijke creaties, die hieronder te bewonderen zijn.


Hierna was het nog steeds zeer mooi zondagmiddagweer, en besloot een select groepje van ons naar Yoyogi-park te gaan om daar te chillen. Een wijze keus, zo bleek toen wij bij de ingang van het park allerlei fifties/Elvisstylo/rockabillie types op onze weg vonden, die compleet met gestoorde dansmoves hun zondagmiddag zaten te verbruiken. Tot grote hilariteit van de toeschouwers. De foto's coveren niet helemaal de vibe en de coolheid; typisch een gevalletje van 'je had er bij moeten zijn'.



Ik weet niet meer of het erna of ervoor gebeurde, maar er was ook nog cake op het JNI! Kuit en Sarah waren jarig geweest en dat moest gevierd worden met luxueus gebak uit een winkel vlakbij, óp de Ginza. Ik wil niet weten wat het allemaal gekost heeft, maar lekker was het wel!


Toen was het ook tijd voor een leuke avond met onze eigen Material Culture docente mevr. Cwiertka. Naar Ekoda gekomen was zij, en wij gingen tezamen een izakaya binnen om te genieten van een drankje of twee. De sfeer zat er goed in en ook onze cadeautjes werden met lof en hoge woorden in ontvangst genomen. Toen ze later als tegenprestatie meer dan de helft van de rekening betaalde was dat ook een zeer welkome avantagé. Gewapend met een borreltje in onze maag vertrokken we daarna wederom richting karaoke voor een ouderwetse portie gekweel en zanggeweld. Vooral Björk - Earth Intruders was mijn onverwachte persoonlijke favoriet, shiraz voor Marit! Daarnaast was het liedje Jimmy, wat ook echt over Jimmy ging, erg vermakelijk.


Maar neen jongens en meisjes, onze avonturen hielden niet op bij deze roemruchte avonden! Nadat er eerst sprake was van cancelling ten schulde van de varkenschgriep, ging ons geplande fabrieksuitje naar Kikkoman (van de soyasaus) in Noda uiteindelijk wel door. Uit het station gekomen in Noda komt de soyalucht je al tegemoet, en ik moet zeggen dat de hele dag een vrij.. unieke.. ervaring was. Jammer dat we niet écht dichtbij de machines kwamen of in de tanks mochten kijken, maar het　国際食文化センター met natuurlijk weer veel referenties naar en boeken van de Universiteit Leiden (hoe kan het ook anders) was wel grappig.

Vazen met Japansch Zoya erop, de eerste Japanse sojasaus die geëxporteerd werd ergens in de 17e eeuw.

Groepsfoto, zie rechts de twee taaldocentes die ons al meer dan twee maanden iedere dag afbeulen met een eeuwige glimlach op hun gezicht.

Goed, verder hadden we maandag het final exam van Material Culture, dus met een beetje geluk hebben we nooit meer last van dat vak. Ikzelf had het in ieder geval compleet gehad na zoveel opdrachten, paper(s), artikelen en weet niet wat nog meer. Nu alleen nog de taallessen tot een goed einde brengen, en we hebben de laatste 2 weken grotendeels om te doen waar we zin in hebben, ik kan niet wachten!

Random

Hallo mensen. Terwijl in Nederland men op terrasjes zit om te genieten van het mooie zomerweer, kan de student Japans in Tokyo zich in de aanwezigheid verheugen van zeer veel regenbuien, en grote hoeveelheden huiswerk. Wat een genot!

Deze zondag kwam ik in Ikebukuro door een bepaalde ondergrondse stationsdoorgang, en het viel me op dat de hoeken en wanden in vakjes verdeeld waren, wat bij later onderzoek dus slaapplaatsen zijn voor zwervers. Zeer vreemd om te zien, dat men 'woonplekken' inricht voor homeless in ondergrondse stationswegen, terwijl deze mensen voor de rest keihard genegeerd en niet geholpen worden. Het deed me denken aan de keer dat we 's ochtends vroeg met de eerste treinen terugkeerden van het uitgaan, en door dezelfde onderdoorgang kwamen, waar toen idd alle zwervers in de hoeken lagen te pitten. Een vreemd gezicht.



Vanmiddag zijn we na de taallessen samen met Yanagizawa-san in de buurt van Ginza sushi gaan eten! Het werd wel eens behoorlijk tijd, want sinds de keer dat we voor Kuit z'n verjaardag naar 'n sushitent waren gegaan heb ik niet behoorlijk van hét Japanse culinaire hoogtepunt kunnen genieten.

Het bleek een goede beslissing om mee te gaan. Voor slechts 1000 yen (7,30 euro) kreeg ik een zeer grote bak met alle soorten vis die men ook op sushi doet, maar dan door elkaar heen waaronder een grote hoeveelheid rijst. Dit gerecht heet blijkbaar chirashi, en is dus zeer de moeite waard want is goedkoper dan sushi in de normale vorm, hoewel de ingrediënten en hoeveelheden hetzelfde zijn. Bij deze zeer stevige lunch nog een lekker vissoepje en de verplichte kop groene thee. Ik zat propvol na afloop! En oh ja, het was uiteraard goddelijk lekker. De vis was super vers en heerlijk zacht, de rijst was ook perfect voorbereidt.

Hieronder een fotootje van de chirashi, en ook van de normale sushi-set die de meeste anderen hadden besteld.



Dat waren twee dingen die ik nog wel te melden had, voor de rest is het stil aan het front! Deze vrijdag gaan we drinken en karaoke-en met mevr. Cwiertka van ons prachtige Material Culture focusvak, dus dat wordt op z'n minst een zéér interessante avond! Ik hou jullie op de hoogte.

退屈な日常生活

Hallo jongens en meisjes!

Zoals de titel reeds vermeldt, is er de laatste tijd vrij weinig gebeurd in het land der Jappen. We zijn vooral druk met de dagelijkse realiteit van vroeg opstaan, naar school gaan, teruggaan, huiswerk maken, eten, slapen en dan weer opnieuw. Ik heb nu al zeer vaak het onplezier gehad 's ochtends om 7 uur wakker te worden gemaakt door de wekker, deze dan uit te slaan en nog even te blijven liggen waarna ik weer in slaap viel en precies om het tijdstip van samenkomst beneden (7:50) wakker te schudden.. Dit betekent een bliksemsnelle kleren-aandoen-lenzen-indoen-schoenen-aandoen-tas-pakken-en-wegrennen ochtend, waar ik totaal niet blij van wordt, om ook nog vervolgens met een duf hoofd in een stampensvolle metro drie kwartier naar Shintomicho te moeten forensen. Het is soms een harde wereld!

Gelukkig zijn er dan ook de weekenden. Deze karakteriseren zich door het feit dat ze altijd veel te snel om zijn. Vorig weekend werd gekenschetst door de heugelijke gebeurtenis waar we al 'n tijdje naar uitkeken; het voetbal! Ho-Ling, Jimmy, Nick et moi gingen naar dé J-League derby, de Urawa Red Diamonds tegen Omiya Ardija (wat een naam). De Urawa Reds zijn niet de minste club en hebben recentelijk nog de Asia Champions League op hun naam geschreven.

Het stadion ligt in Saitama, een uurtje ten noorden van Tokyo. Het was een zeer mooi gebouw, en wat vooral opviel was het totale gebrek aan security en gestoorde opgefockte mensen ook wel bekend als hooligans en relschoppers. In Japan neemt een moeder haar 5-jarige dochter mee naar het voetbal, en zitten ze 3 meter naast het "diehard" supportersvak, gescheiden door een hekje van 1 meter hoog. Ook nemen supporters van beide clubs, een keihardere rivaliteit bestaat er niet, dezelfde treinen, ingangen en worden niet gescheiden door hekken of iets dergelijks. Erg mooi om te zien dat het zo ook kan, en de sfeer was goed te pruimen. Uiteraard ruilden we onze plaatsen op de tweede ring in voor 4 plekken op twee rijen van het veld, op ooghoogte met de spelers en net náást de Reds Ultras, die de hele wedstrijd lang hartstochtelijk liederen brulden en met vlaggen zwaaiden. De wedstrijd eindigde in 1-1, nadat Braziliaan rugnummer 17 drie knoeperts van kansen miste in de laatste 3 minuten.. Schade, maar het team kreeg opmerkelijk gezien wel een groot applaus van de fans. Hieronder wat foto's.




Trouwens, enkele foto's van het bowlen en ook het okonomiyaki-eten met onze salarymen buddies kunnen hier worden gevonden:

http://picasaweb.google.co.jp/yutakatokushima/20090508#
http://picasaweb.google.co.jp/yutakatokushima/20090507#

De echt coole foto's en filmpjes zijn nog steeds niet online gezet, maar dat komt wel goed..

Blaezen, BLAEZEN!

Een wijze man zei ooit: "Je kan de man wel bij het brrroodje weghalen, maar je haalt het brrroodje nooit meer helemaal uit de man" of iets dergelijks. Dat is in zekere zin van toepassing op deze post, aangezien mensen die van feesten houden dat toch wel blijven doen. Of zoiets.

Tomokaku, vorige week zaterdag was het tijd om Sarah's verjaardag te vieren! Het was erg mooi weer en dus togen wij allen gewapend met partijen lekkernijen en snuisterijen om ons lekker neer te vleien (oh snap!) in Yoyogi-park, tussen de chillende Japanners. Aldaar werd ons grote cadeau (een yukata) aan Sarah gegeven, hebben we lekker gebald, geschranst, kortom the works.



Toen we na een paar uur onze weg vervolgden over de hangbrug naar de event-space naast 't park, was er blijkbaar (uiteráárd) een reggae love & peace we love black people festival gaande, waar mensen lekker die Caribbean flavors konden connaisseuren, zoals vreemde kip met roti en palm, het fabelachtige drankje met 80% alcohol. Wij blijven een beetje toeschouwend, en wat mijn verbazing schetste: wéér ene gare chick in een Pikachupak! Het wordt verdomme een soort fenomeen, ik heb er na die ene keer in Leiden (oh the horror) alweer 3 in Tokyo gezien, op de meest random plekken (open dag universiteit, reggae festival, gewoon op stráát..).

Achja. Na al dit leuks was het tijd om eensch goed los te gaan in de Showa-izakaya in Ekoda, dikke chill, veel lekkere drankjes en veel lekker eten. :)

Deze week is er niet echt veel spannends gebeurd, maar ik heb mijn research paper voor Material Culture over jidouhanbaiki (vending machines) in Japan afgekregen en gisteren per mail verzonden. Het was al met al nog best leuk om te schrijven, omdat deze automaten werkelijk óveral staan, en de meest vreemde dingen verkopen. De meeste zijn gewoon vieze drankjes zoals Bikkle (zie de allereerste post ofzo).



Daarnaast was er ook tijd voor een avondje lekkere Hollandse pot, en hier zie je onze lieftallige Eastside boyzz inkopen doen.


Daarnaast nog ff een plaatje van lekker yakiniku eten, ik wil jullie wel een beetje jaloers houden natuurlijk!


Toen was het plotsklaps gisteravond, zaterdagavond, de avond waarop we met onze Japanse vrienden hadden afgesproken eens flink uit te gaan! Het werd een onvergetelijke experience (zo onvergetelijk dat ik bepaalde episodes niet meer kan herinneren). Nadat we niet zonder moeite naar Ikebukuro waren afgereisd, begon de avond lichtjes met bowlen, alwaar ik aan den lijve ondervond dat Jappen over het algemeen héél goed zijn, en ik niet. De 21ste plaats (er zaten nog wel 'n paar chicks onder me) viel mij ten deel, evenals hoongelach aangezien er maar één Jap was, Hiroshi, die 3 puntjes minder dan mij had gehaald. En hij kon er sowieso niets van. Schande, schande, en gelukkig heeft Sebas onze eer nog hooggehouden door een mooie vijfde plek neer te zetten.

Daarna was het een paar verdiepingen lager hopsakee een drank en eethol in, waar voor een bepaalde tijd onbeperkte happen en pitchers met bier aangesleept werden. Dus vanaf half 9 stevig eraan, dat doe je in Nederland toch wat anders. De sfeer kwam er goed in te zitten toen we Japanse drankspelletjes gingen doen zoals Takenoko Nyokiki en natuurlijk Yamanote-sen Game. Hier ga ik ze niet uitleggen, maar het was legendarisch! Er schijnen erg leuke filmpjes en foto's gemaakt te zijn, als die online zijn dan zet 'k dat hier ook even neer. :) Hieronder een greep uit mijn schamele oogst, ik was voornamelijk bezig met lachen en genieten dus tja..


Redelijk aangeslagen maar in opperbeste stemming verlieten wij het etablissement omstreeks 11 uur, om de trein/metro terug te pakken naar Ekoda. Aldaar werd verzameld voor de Weekly, en vertrokken we richting izakaya (pub!) om verder te drinken en te doen. Er kwamen wat nieuwe vrienden en ook twee meisjes bij, altijd goed voor de sfeer natuurlijk. We hebben naast veel gelachen, volgens mij ook nuttige contacten gelegd om gratis te kunnen overnachten in Kyoto en Osaka, waar respectievelijk Yutaka en Ryota vandaan komen. Heel handig, omdat een dak boven je hoofd in Japan schreeuwend duur is, vooral in Osaka wat zich in de top 10 duurste steden ter wereld bevind (onder Tokyo, dat dan weer wel). Het was rond 3 uur (naar ik meen) dat het grootste deel weer terug naar de Mansion waggelde om heerlijk in bed te duiken.



Dat was het dan weer voor nu, vanavond gaan we ter ere van Kuitenbrouwer's verjaardag sushi eten, wat ook wel 'ns tijd is want ik heb nog geen échte sushi gegeten sinds we in Japan zijn!

Update!

Hallo allemaal (of niemand, weet niet hoeveel mensen deze blog uberhaupt lezen..)!

Dat 'k de laatste tijd geen berichtjes meer heb geschreven komt niet doordat we niets hebben meegemaakt, integendeel zelfs. Het was nog steeds Golden Week vorige week, en alhoewel deze week er al weer bijna opzit, zal ik toch even vertellen en laten zien wat onze doldwaze avonturen nu weer waren.

Allereerst zijn we (als in: Nick, Els, Sarah, Marit, Sebas en ik) natuurlijk naar Kamakura geweest vorige week maandag. Zoals mensen wellicht herinneren van Cultuurkunde, de hoofdstad van Japan tijdens de (hoe toepasselijk) Kamakura-periode ergens in 1200, en een broeinest van cultuur op slechts anderhalf uur van Tokyo af. Mooie bergen, niet al te lelijke gebouwen en veel tempels. En.. de zee! We hebben natuurlijk het een en ander gezien van de mooie tempels en daaronder ook Daibutsu, de groooote Boeddha waar je voor 20 yen in z'n hoofd mag staan en verlicht raakt. De gigantische hoeveelheid mensen en de astronomische rij maakten dat we dat toch even achterwege hebben gelaten.

Het was super lekker weer, dus wij natuurlijk op naar strand en Sarah Sebas en ik hebben zowaar een heerlijke duik genomen in de Pacific, tussen de surfers die er geen kont van bakten en apatisch op hun boards tussen de golven dobberden. Dikke prima! Verder waren er gigantische roofvogels aanwezig die links en rechts baby's en chihuahua's oppakten van het strand en verscheurdden met hun klauwen. Het was een beetje angstaanjagend, zoals er ook een paar gasten waren die elkaar aan het onderpissen waren. Je moet er maar opkomen.. 'n Lekker dagje uit met zon, zee, strand en 'n snufje cultuur was het zeker, en dit soort vakantie-achtige dagen laten ons even vergeten dat we eigenlijk keihard Japans aan het leren zijn en geen vrije tijd mogen hebben. :)

Mijn camera's batterijen begaven het na de eerste tempel, maar dankzij Marits mad skillzz zijn er toch wat leuke foto's gemaakt, die ik hier met goed geweten neerplant. :)

(een plaatje van Daibutsu zonder kolkende mensenmassa's)

Woensdag 6 mei was het dan tijd voor de yakyuu-experience: een honkbalwedstrijd van de Yomiuri Giants! Niet dat wij veel honkbal passie in onze genen hebben als Nederlanders, echter het stadion was erg mooi van binnen en na een beetje 'n lauw begin begon iedereen wel warm te draaien voor de daden van hun Grote Helden. Japans honkbal is ietsjes anders dan normaal, als in dat het veld kleiner is en de honken dichter op mekaar staan. Als gevolg komt de bal veel sneller aan bij de batter, die daardoor veel minder vaak raak slaat. Gevolg: zeer veel saaie stukken in een wedstrijd die sowieso al 3 uur duurde! Een geslaagde ervaring, maar ik kijk persoonlijk ook zeer uit naar het in actie zien van de Urawa Reds, het Ajax/PSV van Japan. Daar gaan iig Nick, Ho-Ling en ik heen zondag 23 mei in Saitama 2002 Stadium, wat keihard relaxed gaat worden!



De dag erna, donderdag 7 mei, was het dan tijd om met Yutaka, een versgebakken salaryman die in onze Weekly Mansion logeert en die we 's ochtends in de lobby hebben ontmoet (ja zo maak je nog eens vrienden) en zijn nyuushain-buddies, te gaan okonomiyaki-en en drinken. Hiervoor hadden Nick en Els eerder op de dag al wat plekken gereserveerd in een tentje waar wij al met Luciano's verjaardag heen waren gegaan. Onze groep ging alle 14 man sterk mee, terwijl de Japanners met ongeveer eenzelfde aantal waren, allemaal kerels. Een avond vol vertier, gare humor, Japanse smerige woorden, bier en okonomiyaki volgde! De Japanners waren voor een groot deel afkomstig uit de Kansai en zijn in Tokyo om een soort ontgroening/drillcursus te doen voor hun nieuwe bedrijf, alwaar zij de komende 40 jaar van hun leven gaan slijten naar alle waarschijnlijkheid. Je zou totaal niet zeggen dat deze dudes van die saaie mannetjes in pak zouden gaan worden die we dagelijks in de trein zien, maar dat is helaas wel het waarlijke feit. Nu was echter de lol nog niet uit hun leven geslagen, dus het was een geslaagde avond. Overmorgen gaan we samen met hun goed uit in Ikebukuro, dus daar heb ik zeker zin in!

Voor de afsluitende speech van Yutaka-kun met het gare Ipponjime ofzoiets gebruik om een nomikai af te sluiten sluis ik u gaarne door: http://www.youtube.com/watch?v=kyrFk9vXHkE

Hieronder een paar foto's, let ook op Jimmy's mooie haar, een pluspunt waarmee hij de idolatie van de Japanners voor zich won.


De kat vond ik op de WC, echt behoorlijk eng. Ziet er wel uit alsof ie er plezier in heeft..


Tussen deze gebeurtenissen en nu is er ook nog het een en ander gebeurt, met als hoogtepuntje zaterdagmiddag en avond toen we Sarah's verjaardag hebben gevierd in een zonovergoten Yoyogi-park en 's avonds lekkere hapjes en drankjes genuttigd hebben in onze -nu al- favoriete Showa-stylo izakaya in Ekoda. Daar zijn ook wat foto's van, maar die gaan niet meer passen in deze post dus die zet ik er later naar eigen goeddunken op. :)

Nog maar 51 daagjes voordat het er hier weer opzit, de eerste helft is erweer bijna af en het gaat behoorlijk snel voor mijn gevoel. Hier in Japan voor een langere tijd verblijven is echt ontzettend tof, en ik geniet van elk moment. :)

Lang niet gezien!

.
a

Hallo iedereen!

Sinds maandag + dinsdag vorige week en dit weekend hebben we vakantie hier in Japan, de befaamde Golden Week. :) Het is de tijd van het jaar dat werkelijk iedereen vrij heeft, en in het mooie lenteweer allerlei leuke dingen gaat doen. Zo ook wij! Daarom mijn excuses voor het uitblijven van een update, maar we waren gewoon te druk met keihard chillen!

Laat ik bij het begin beginnen. Bijna twee weken geleden was het een zeer mooie heldere dag. Zoals je op een zeer mooie heldere lentedag placht te doen, beklom ik het dak van onze Weekly Mansion (over de touwtjes, langs de camera's de trap op) om van het uitzicht te genieten. Dat mocht er zeker zijn! Een glorieuze zonsondergang, uitzicht over de stad en zelfs Fuji-san in de verte vielen mij ten deel! Dat wil ik toch even delen hierzo.




Eerder dezelfde dag was ik aan het hardlopen door de buurt toen er blijkbaar een happening was op de lokale universiteit, waar ook een high school aan zit. De hele boel was opengesteld voor het publiek vanwege de 82ste verjaardag ofzo. Door de hele school was ieder klaslokaal versierd, waren er overal shows, spelletjes en sporten te doen, en bovendien was de hele school aanwezig. Toen ben ik even langs de Mansion geweest om Nick en Sarah mee te brengen, en het was een zeer grappige en aparte ervaring. Het was duidelijk dat dit gebeuren niet voor buitenstaanders bedoeld was (hoewel ik het toch nadrukkelijk had gevraagd bij de poort), want wij waren de énige buitenlanders op het hele terrein! Hordes giechelende schoolmeisjes staarden ons na terwijl we door die school liepen, van het ene gare lokaal het andere in. Na uiteindelijk al ons gekregen nepgeld erdoorheen te hebben gejaagd in het lokale "Casino" aan de roulettetafel, gingen we even kijken naar de prijzen die je had kúnnen winnen. Tot grote verbazing krijg ik een game boy advance in mijn knuisten gedrukt, als zijnde prijs. Na wat heen en weer gebabbel komen de kinderen tot de conclusie dat ik waarschijnlijk niet tevreden ben, en geven ze er dus ook maar een spelletje bij. Na nog wat rondgekeken te hebben zijn we uiteindelijk vertrokken, met een leuk kijkje in het middelbare school-leven in Japan, én een prijs. Al met al een geslaagde middag!


Twee dagen later werd er Koninginnedag (twee dagen te vroeg) gevierd in het huis van de Ambassadeur van Nederland in Tokyo. Midden in freakin' Roppongi náást de Tokyo Tower, super mooi groot huis met een tuin (ongehoord) waar alle gasten makkelijk inpasten. Op een kleintje werd niet gekeken en zo werden we getrakteerd op ongelimiteerde hoeveelheden drank, haring, verse patat, kaas, sushi en een overheerlijke barbecue. Zo lekker heb ik lang niet gegeten! Er zijn wat nieuwe mensen ontmoet, we hebben lekker gemingled met de high society der Nederlandsche expatriaten, en uiteindelijk mooi op de foto met Flip, de ambassadeur.

Tussen deze en de volgende gebeurtenis zijn Nick, Els, Kuit en ik nog lekker gaan drinken met onze lokale Japanse matties in een izakaya, ofwel een Japanse stijl café. Goedkope drank en voedsel, en interessante gesprekken, maakten de avond. Helaas geen foto's beschikbaar.

Verder hadden we het plan opgevat om naar een honkbalwedstrijd van hét team van Tokyo, de Yomiuri Giants, te gaan. Zoals bekend is honkbal veruit de grootste sport in Japan, en wij togen dus zaterdagmiddag naar de plek gelegen tussen Suidobashi en Iidabashi, Tokyo Dome City! Het was een drukte van belang, aangezien er zeer veel (lees: tienduizenden) freaks op de been waren voor een concert van X-Japan, blijkbaar een populaire metalband met gare kapsels. Naast de Dome is ook een soort pretpark gebouwd met een achtbaan die door een winkelcentrum en een reuzenrad heen gaat, het was er goed vertoeven. Nadat we de kaartjes hadden bemachtigd, zagen we een zeer grote toren staan, en zoals de wereld van den brutalen is, gingen we naar binnen, de lift in en hop naar de 43e verdieping. De sinaasappelsap van 600 yen was het uitzicht vanaf de bar méér dan waard.


Hieronder de torens van het belangrijkste economische centrum van de stad, Shinjuku:

Hierna zijn we 's avonds voor het eerst écht uitgeweest, naar Club Atom in Shibuya. De entree was prijzig (3000 yen en één drankje), maar het was ook daadwerkelijk een grote club. Drie verdiepingen, 1 mainstream dance-muziek, 1 hip-hop en 1 'n beetje daartussenin, en heel veel mensen die goed aan het feesten waren! Aangezien er in Japan om onbegrijpelijke redenen niet zoiets als nachtnet bestaat, gaat de eerste trein pas vanaf 5 uur 's ochtends, dus je moet de hele nacht door en dat doet iedereen dus ook. Het was een geslaagde nacht partyen vond ikzelf, we hebben nog wat gebabbeld met Japanners maar vooral onszelf gewoon vermaakt. Het was verboden te fotograferen binnen dus ik heb er maar 'n paar gemaakt, die voor het grootste deel mislukt zijn door de lasershows en dampende mensenmassa's, maar ééntje is het bloggen wel waard. De tent had namelijk ook best een vuig kantje, met heel veel meisjes in bedenkelijke kledij (sowieso een normaal gezicht in Japan) op podiums dansend..



Anyways, we waren dus 6 uur 's ochtends thuis, en ik werd gisteren 's middags om half 4 weer wakker. Good times! Vandaag zijn we naar Kamakura geweest, een mooie oude stad aan de kust ongeveer een uurtje vanaf Tokyo, maar heel erg anders. Foto's en verhaaltje volgen soon!