donderdag 11 juni 2009

De tijd vliegt!

Inderdaad. Nog slechts drie luttele weken resten ons van ons driemaandelijkse verblijf in Japan! De tijd gaat zeer snel moet ik wel zeggen, want ik heb echt het gevoel hier nog maar net te zitten; aan de andere kant ben ik ook al echt gewend geraakt aan het Japanse leven (behalve het vroege opstaan, dat wendt nooit), en vind ik veel minder dingen vreemd en raar dan in het begin. Kindertjes met Hitleruniformpjes in de metro met gigantische gasmasker-achtige gezichtsmaskers; mij hoor je er niet meer over.

Hieronder volgen 'n paar van de hoogtepunten van de afgelopen twee weken, waarin we (oh de verassing) voornamelijk keihard gestudeerd hebben, een bezigheid die volgende week eindelijk gaat ophouden.

Zaterdagavond gingen we weer 'ns uit, voor de oplettende lezer inderdaad een van de weinige keren dat we daadwerkelijk gingen dansen i.p.v. ergens drinken. Scene of crime betrof een club in Shibuya (hoe kan het ook anders) waar men voornamelijk hiphop en R&B draaide, maar ook wel populairdere dansmuziek. Het werd een geslaagde avond, met zeer veel mensen op een kleine plaats volgeperst staan te bewegen, nog nooit zoiets meegemaakt moet ik zeggen. Des te groter was onze verbazing toen we om kwart voor 5 's ochtends weer naar buiten kwamen om richting te metro te lopen, en te merken dat het al klaarlichte dag was! Een lekker warm zonnetje stond al halverwege de hemel, en iedereen zat 'n beetje buiten op straat te chillen. Zeer bizar! Deze gelegenheid schreeuwde om een foto, en die heb ik uiteindelijk laten maken door een random Japanner; uiteraard moest z'n vriend erbij gaan staan alsof we elkaar al sinds de Vietnam-oorlog kennen, het drukte de pret niet.




De volgende dag was het tijd voor cultureel verantwoordelijke activeiten, in de vorm van een door onze sensei opgezette furoshiki-sessie. In een atelier in de buurt van Harajuku gingen we furoshiki's maken, wat eigenlijk gewoon lappen stof zijn die je op allerlei ingenieuze manieren kunt knopen en vouwen om er dingen mee in te pakken of mee te nemen als een tas. De enigszins dufheid van dit fenomeen kon de pret niet drukken en ik moet zeggen best trots te zijn op mijn uiteindelijke creaties, die hieronder te bewonderen zijn.


Hierna was het nog steeds zeer mooi zondagmiddagweer, en besloot een select groepje van ons naar Yoyogi-park te gaan om daar te chillen. Een wijze keus, zo bleek toen wij bij de ingang van het park allerlei fifties/Elvisstylo/rockabillie types op onze weg vonden, die compleet met gestoorde dansmoves hun zondagmiddag zaten te verbruiken. Tot grote hilariteit van de toeschouwers. De foto's coveren niet helemaal de vibe en de coolheid; typisch een gevalletje van 'je had er bij moeten zijn'.



Ik weet niet meer of het erna of ervoor gebeurde, maar er was ook nog cake op het JNI! Kuit en Sarah waren jarig geweest en dat moest gevierd worden met luxueus gebak uit een winkel vlakbij, óp de Ginza. Ik wil niet weten wat het allemaal gekost heeft, maar lekker was het wel!


Toen was het ook tijd voor een leuke avond met onze eigen Material Culture docente mevr. Cwiertka. Naar Ekoda gekomen was zij, en wij gingen tezamen een izakaya binnen om te genieten van een drankje of twee. De sfeer zat er goed in en ook onze cadeautjes werden met lof en hoge woorden in ontvangst genomen. Toen ze later als tegenprestatie meer dan de helft van de rekening betaalde was dat ook een zeer welkome avantagé. Gewapend met een borreltje in onze maag vertrokken we daarna wederom richting karaoke voor een ouderwetse portie gekweel en zanggeweld. Vooral Björk - Earth Intruders was mijn onverwachte persoonlijke favoriet, shiraz voor Marit! Daarnaast was het liedje Jimmy, wat ook echt over Jimmy ging, erg vermakelijk.


Maar neen jongens en meisjes, onze avonturen hielden niet op bij deze roemruchte avonden! Nadat er eerst sprake was van cancelling ten schulde van de varkenschgriep, ging ons geplande fabrieksuitje naar Kikkoman (van de soyasaus) in Noda uiteindelijk wel door. Uit het station gekomen in Noda komt de soyalucht je al tegemoet, en ik moet zeggen dat de hele dag een vrij.. unieke.. ervaring was. Jammer dat we niet écht dichtbij de machines kwamen of in de tanks mochten kijken, maar het 国際食文化センター met natuurlijk weer veel referenties naar en boeken van de Universiteit Leiden (hoe kan het ook anders) was wel grappig.


Vazen met Japansch Zoya erop, de eerste Japanse sojasaus die geëxporteerd werd ergens in de 17e eeuw.

Groepsfoto, zie rechts de twee taaldocentes die ons al meer dan twee maanden iedere dag afbeulen met een eeuwige glimlach op hun gezicht.




Goed, verder hadden we maandag het final exam van Material Culture, dus met een beetje geluk hebben we nooit meer last van dat vak. Ikzelf had het in ieder geval compleet gehad na zoveel opdrachten, paper(s), artikelen en weet niet wat nog meer. Nu alleen nog de taallessen tot een goed einde brengen, en we hebben de laatste 2 weken grotendeels om te doen waar we zin in hebben, ik kan niet wachten!

woensdag 3 juni 2009

Random

Hallo mensen. Terwijl in Nederland men op terrasjes zit om te genieten van het mooie zomerweer, kan de student Japans in Tokyo zich in de aanwezigheid verheugen van zeer veel regenbuien, en grote hoeveelheden huiswerk. Wat een genot!

Deze zondag kwam ik in Ikebukuro door een bepaalde ondergrondse stationsdoorgang, en het viel me op dat de hoeken en wanden in vakjes verdeeld waren, wat bij later onderzoek dus slaapplaatsen zijn voor zwervers. Zeer vreemd om te zien, dat men 'woonplekken' inricht voor homeless in ondergrondse stationswegen, terwijl deze mensen voor de rest keihard genegeerd en niet geholpen worden. Het deed me denken aan de keer dat we 's ochtends vroeg met de eerste treinen terugkeerden van het uitgaan, en door dezelfde onderdoorgang kwamen, waar toen idd alle zwervers in de hoeken lagen te pitten. Een vreemd gezicht.



Vanmiddag zijn we na de taallessen samen met Yanagizawa-san in de buurt van Ginza sushi gaan eten! Het werd wel eens behoorlijk tijd, want sinds de keer dat we voor Kuit z'n verjaardag naar 'n sushitent waren gegaan heb ik niet behoorlijk van hét Japanse culinaire hoogtepunt kunnen genieten.

Het bleek een goede beslissing om mee te gaan. Voor slechts 1000 yen (7,30 euro) kreeg ik een zeer grote bak met alle soorten vis die men ook op sushi doet, maar dan door elkaar heen waaronder een grote hoeveelheid rijst. Dit gerecht heet blijkbaar chirashi, en is dus zeer de moeite waard want is goedkoper dan sushi in de normale vorm, hoewel de ingrediënten en hoeveelheden hetzelfde zijn. Bij deze zeer stevige lunch nog een lekker vissoepje en de verplichte kop groene thee. Ik zat propvol na afloop! En oh ja, het was uiteraard goddelijk lekker. De vis was super vers en heerlijk zacht, de rijst was ook perfect voorbereidt.

Hieronder een fotootje van de chirashi, en ook van de normale sushi-set die de meeste anderen hadden besteld.



Dat waren twee dingen die ik nog wel te melden had, voor de rest is het stil aan het front! Deze vrijdag gaan we drinken en karaoke-en met mevr. Cwiertka van ons prachtige Material Culture focusvak, dus dat wordt op z'n minst een zéér interessante avond! Ik hou jullie op de hoogte.