Verjaardagspartijtje!

Om te voorkomen dat mijn vorig bericht een beetje te lang en onoverzichtelijk werd, maak ik even een aparte. Want, wat wil het feit? We zijn gisteravond ter ere van Luciano's 20ste verjaardag wezen bowlen in Ikebukuro. En niet zomaar bowlen, neen, discobowlen! Het was een zeer geslaagde avond!

Wat impressies..

Weer weekend!

Hallo daar!

Nu het weer weekend is geworden vind ik mijzelf in de uitzonderlijke positie tijd te hebben om iets te posten op dit blogje van mij. Deze week is redelijk snel verlopen, het taalonderwijs is op een wat lager pitje gezet, waardoor we alles nu wel gewoon helemaal kunnen behappen. Lekker veel huiswerk maken nog steeds, maar ja daar doe je niets aan heb ik het idee. Deze zaterdag was het vooral heel erg druilweer met keiharde regen, en met de deadline van morgen voor 'n paper heb ik dus de hele dag op m'n kamer gezeten! Niet bepaald spannend voor een zaterdag, maar er zat niets anders op.

Ik wil niet zeggen dat er deze week niets gebeurd is, echter. Ik kan me niet meer herinneren wanneer, maar het zal een avond zijn geweest toen Sebas, Nick, Els en ik lekker nog 'n keer yakiniku zijn gaan eten, in een ander etablissement dit keer. Het smaakte zeer goed! In dit restaurant kan je voor 22 euro onbeperkt alle soorten vlees 1,5 uur lang naar binnen werken, dus dat gaan we zéker nog 'n keer doen, als we flink willen spenden en kanen! :) Een sappig fotootje hieronder:



Mjammie! Verder zijn we dönerdagmiddag naar Harajuku geweest om een cadeautje te kopen voor Lucianochan, die ouwe rukker die donderdag 20 is geworden, een respectabele leeftijd en zeker in Japan aangezien je vanaf dan alles mag doen wat slecht voor je is! :) Wij dus naar 'n dubieuze winkel om dubieuze dingen te kopen, en dat is zeker geslaagd. Ook de ongelooflijkheid van de mensen die in Harajuku aanwezig waren was erg interessant te noemen. Om jullie niet te shockeren zal ik slechts twee fotootjes plaatsen van toen we in een kelderwinkel volgestouwd met schattige (enge freaky) objecten waren. Ik zag letterlijk door de criminele varkentjes het bos niet meer, zoals het spreekwoord luidt.



Weer een interessante Japan-ervaring erbij!

Tijdens een heerlijk etentje Okonomiyaki hebben we de cadeautjes aan Luciano overhandigd, die er zoals verwacht verguld mee was. Even terzijde, okonomiyaki is een Japans gerecht afkomstig uit Hiroshima en omstreken, waarbij je een kom beslag, groenten, vlees of vis (afhankelijk van je keuze) en een rauw ei overhandigd krijgt. Je klopt alle ingrediënten zónder te morsen, best lastig, door elkaar heen en legt het geheel dan op de hete plaat op het tafeltje. Na een tijdje omdraaien, nog 'n keer omdraaien, dan de geheime okonomiyaki-saus eroverheen smeren, wat zeewier snippers + onduidelijke kruiden, en een flinke dot mayo. Dan snij je het geheel in kleine stukjes en eet je het op! Ik had dit gerecht ook in Hiroshima zelf al 'n keer gegeten, maar daar werd het voor je klaargemaakt door je chef. Zelf doen blijkt ook heel leuk, en ook heel lekker, vullend, en goedkoop. Zeker een gerecht om nog eens over te doen, alhoewel de kleine tafeltjes waar je aan moest zitten niet voor mijn lompe benen geschikt waren. ;)

Hmm lekker hmm!

Update!

Hoi mensen, na een wat lange periode met niet zoveel te melden zet ik weer even een berichtje op mijn blog. Het is nu dinsdagavond 22 uur, en zijt geruime tijd zit ik op mijn kamertje huiswerk te maken, wat nu grotendeels af is. Het feit dat we íedere dag meestal meer dan 2 uur kwijt zijn aan het maken van opstellen, grammatica-opdrachten en natuurlijk leren voor de DAGELIJKSE kanji-toets irriteerde me in het begin in zeer grote mate, maar alles went na verloop van tijd en het gaat steeds wat soepeler.

Vandaag was een wat uitzonderlijke dag, want na de Japanse lessen en Material Culture kwam de rector van de Universiteit Leiden in hoogsteigen persoon even langs om een praatje te maken! Uiteraard werden daarvoor door Yanagizawa-san (onze binnenshuis kettingrokende maar aardige voedselverstrekkende heldin) de nodige hapjes en drankjes ingeslagen. Eindresultaat was een redelijk gezellige babbel en vier gratis blikjes Asahi in mijn koelkast. Zo zie je maar weer.


Afgelopen weekend hebben we natuurlijk ook niet stilgezeten. Na de hele week hard gebuffeld te hebben en te moeten wennen aan de andere manier van lesgeven en de intensiteit van deze methode, was het ook effe tijd voor een rustmoment. "Laten we in godsnaam de rust bewaren", zoals een befaamd KINKer zou zeggen. ;)

Sarah, Marit et moi togen naar Akihabara, de electronicawijk waar je werkelijk alles kan krijgen op het gebied van computers, consoles, games, anime/manga, dubieuze maid cafés en meer van dat soort ongein. Sarah heeft uiteindelijk een denshi jishou (electronisch woordenboek) kunnen aanschaffen, toch een must voor iedere Japanoloog. Daarna zijn we vanuit Akihabara naar Ueno gelopen, en de markt daarvlakbij die op iedere zaterdag helemaal los gaat, in het winkelgebied Ameyoko. De geruchten bleken waar en het was erg leuk om door de prettige drukte en chaos die er in de smalle straatjes heerste te wandelen en de vele soorten vissen, kruiden, fruit, en onduidelijke dingen te aanschouwen.





Na voor de relatief schappelijke prijs van 1000 yen 18 knoeperts van Fuji appels gekocht te hebben (en Marit een pak druiven), maakte we ons uit de voeten naar de Makkudonarudo Hambaagaa, voor een lunch om half 5. De Teriyakiburger ging er wel in, moet ik zeggen. Daarna liepen we nog even Ueno-park in, na Yoyogi-koen het grootste park in het centrum van Tokyo, en een rustpunt voor een zeer groot en hectisch gedeelte van de stad. In dit park (of eigenlijk ernaast) lag een grote vijver waarin op een eilandje een tempel staat. Voor de tempel stonden allerlei kraampjes met festivallerig voedsel. In de middagzon zag dit er allemaal erg plezant uit en wij dus helemaal gaijinrashii veel foto's gemaakt.

Het was een geslaagde dag!

Zondag zijn we naar een redelijk dichtbij gelegen sportpark geweest waar de hele buurt aan het sporten/chillen/in de zon aan het liggen was. Nick, Marit, Kuitenbrouwer en met Michelle als support hebben nog een potje gevoetbald met een groep meisjes die naar schatting zo'n 12 jaar oud waren. Ze bakten er iig niet zoveel van, maar het was wel gezellig. Totdat er plotseling een parkopzichter ofzo brullend aan kwam rennen dat we onmiddellijk het veld moesten verlaten, om onduidelijke redenen.. Ach alsnog een prima middag gehad, en weer wat geinteract met Jappen. :)

Dingen om naar uit te kijken zijn wellicht volgend weekend, wanneer we hopelijk wél met de Japanners die we in het parkje met ohanami hebben ontmoet gaan kaitenzushi-en, en dan dik gaan feesten. Ik ben aan vakantie toe!

Shuumatsu!

Ja mensen, weer een update van mijn blogje.

De eerste échte week zit er weer bijna op, en het was echt keihard bikkelen! De taallessen krijgen we volledig in het Japans, iedere dag 4 uur lang, van twee aardige dames genaamd Koyama-sensei en Nantokanantoka-sensei (ja, echt! :P). Dit is leuk in de zin van dat we dus alleen maar Japans praten de hele ochtend, maar niet leuk in de zin van dat zij dus de grammatica óók uitleggen in het Japans en dat is best wel lastig. Maar alles went, en waar we de eerste twee dagen vaak onbegrijpend voor ons uit zaten te staren raken we steeds beter op de sensei ingespeeld, en zij ook op ons heb ik het idee.

Verder hebben we dus niet veel meegemaakt, ook nog het vak van Cwiertka 2x doorgestaan, en mijn groepje heeft een presentatie gedaan over Edo-Tokyo. Dit was best wel kut, maar we kregen toch een 7.5 dus tja daar ben je dan vanaf. :) Dit weekend wat leukere dingen doen, ik heb er zin in!

De laatste vrije zondag

Yo mensen. Zoals de seizoenen zich voltrekken en de sakura uitbloeien, gaan alle dingen eens voorbij. Nu officieël onze eerste week in Japan zich heeft voltrokken, kunnen we concluderen dat ook de periode dat we vakantie hebben kunnen vieren erop zit. Vanaf morgenochtend moeten we vol aan de bak en da's op dit moment best wel jammer.

Om 'de laatste vrije zondag' te vieren, zijn Sara, Marit, Jimmy, Sebas en ik dus naar Odaiba geweest. Voor de leken onder ons; dit is één van de kunstmatige eilanden die zich in de baai van Tokyo bevinden. Odaiba is de grootste, en er wonen ook veel mensen. Wij dus naar Shimbashi met de Yamanote, en vanaf daar op de monorail (Yurikamome-sen) naar Odaiba. Dit leverde spectaculaire uitzichten op, omdat de monorail ook over de Rainbow Bride, Tokyo's Golden Gate-look-a-like, gaat. De rit alleen al was super vet, en het eiland zelf ook. Super futuristische gebouwen overal waar je kijkt, maar ook veel groen en een strand waarlangs de jeugd flaneert en probeert Westers te lijken.

Het strand van Odaiba
De Rainbow Bridge, waarlangs we gekomen zijn
Tokyo's eigen nep-vrijheidsbeeld... Juistem
Het gebouw moest erop, en daardoor kan je Sebas en mij niet goed zien...

Links de Erasmusbrug ofzo, rechts een supergroot reuzenrad.
Futuristische taferelen...

Over het eiland lopend kwamen we bij een zeer grote shopping mall met daarbij ook het grote gekleurde reuzenrad. Voor 3000 yen met z'n vijven was het best te doen om een ritje te maken, en het uitzicht loog er niet om. Alle foto's zijn echter grandioos mislukt, dus jullie zullen het met een kiekje van ons vijven moeten doen, halverwege ergens..

Hierna gingen we dringend op zoek naar een plek om wat te eten, en na veel lopen en wikken en wegen zijn we uiteindelijk bij 'n Itariaryouri terechtgekomen. De Tonno was goed te doen, en dat gratis ongelimiteerd water bij de maaltijd mogen ze in Nederland ook wel invoeren!

Vanaf nu zullen er wel een stuk minder interessante foto's en verhalen op de blogs te vinden zijn vanwege benkyou benkyou! Er zijn echter een ongelimiteerd aantal leuke en rare plekken in Tokyo te vinden, dus daar ga ik zeker nog op zoek. Shinjuku, Shibuya, Roppongi en Akihabara heb ik vorige zomer al met een bezoekje vereerd, maar ga dit nog wel 'n keer doen, en ook andere plekken als Takadanobaba en Nippori schijnen chill te zijn. Nog genoeg te zien en te doen dus!

Ekota out!

Last night!

Weer een nieuw berichtje op mijn blog! Voor m'n gevoel zitten we nog maar net in Japan, maar het zijn alweer bijna vijf dagen. De jetlag is nu bijna helemaal het systeem uit bij de meesten, maar ik wordt wel steeds uit mezelf om kwart over 6 wakker, niet helemaal normaal lijkt me zo... Vandaag hadden we de eerste les van 't Focusvak Material Culture weer, om overstelpt te worden met presentaties en schrijfopdrachten, de hele mikmak. Beetje butje, maar goed het kan de pret niet drukken.

Hierboven twee foto's in de buurt van het Japan-Nederland Instituut, de laatste is het parkje wat zich ervoor bevindt. Helemaal prima, en het is constant lekker warm 20 graden weer.

Gisteravond zijn we met 'n paar mensen yakiniku gaan eten. Dit herinnerde ik me nog van m'n vakantie naar Japan van afgelopen zomer, en dat was fucking lekker dus nu gingen we nog een keer. Hoewel het nogal duur was voor Japanse begrippen (1500 yen, dus iets van 12 euro) was het wel fucking lekker, zoals ik hoopte. Je zit aan een tafel met een soort grill in het midden, er worden schalen vlees (en wat groente) aangebracht die je dan op die grill knalt en lekker oppeuzelt. Dikke prima! Omdat we de enige klanten waren in de erbarmelijke toko, wierp de mevrouw zich op als onze persoonlijke kok voor de eerste ronde en hoefden we dus niets te doen. Vervolgens kregen we ook heel veel glazen héééérlijke (ughgh) kouwe ocha (thee) voor onze kiezen geschoven, werd de enka-muziek afgezet en kwam daar Motown en de Beatles voor in de plaats, en last but not least kregen we ook gratis ijs toe! Slechts één iemand durfde zich te wagen aan het groene thee-ijs...

今日の物事

Alweer goedenavond!

De tweede dag van ons driemaandelijkse verblijf in de hoofdstad der hoofdsteden is al bijna weer voorbij! De tijd vliegt als je spass hebt, lijkt het wel. Vandaag stond allereerst een bezoekje aan het JNI in Ginza op het programma, waar we van dhr. Remmelink (Remmeltje voor vrienden) te horen kregen over de xenophobie en paranoïde van de meeste Japanners. Daarna volgde een relaas in het Japans van mevrouw Yanagizawa, waarna niemand van ons ook maar íets begreep van het Tokyose metro- en treinennet... Men kan niet alles hebben wellicht.

Na deze verkwikkende start van de dag begaven wij ons naar Harajuku, en de Condomania meepakkend vergrepen wij ons aan een smakelijke lunch in het Yoyogi-koen. Mét kersenbloesems, drinkende Japanners, heerlijk weer, kortom; Hanami　お花見。 Hieronder een sfeerimpressie in correcte volgorde:

Op de voetgangersbrug bij Harajuku-eki

コンドマニア！ヤ～、大好きぃ！

　　　　　　　　　　　フリスビーをしようわよ…

Roze bloemen zijn gangster ...

De groep in Yoyogi

Allemaal leuk en aardig, maar uiteraard was de dag niet compleet zonder een taai stokbrood wat al de hele dag had liggen rotten in de winkel, dus daarom heb 'k daar ook maar even 325Y aan uitgegeven... Verder hebben Nick en ik een chille ramentoko(ro) gevonden, en de buurt verkend, waarin o.a. een relaxt park hebben ontdekt waar de lokale jeugd lekker hard zat te zuipen. Zeker nog een bezoekje waard dus! Over de Book/DVD Off die voor driekwart bestond uit hele smerige die-hard Japanese porno in al haar vormen en maten ben ikzelf wat minder te spreken, maar het was zeker een leerzame ervaring.

Dan sluit ik af met een nachtelijk uitkijkje over Tokyo vanaf de deur van mijn kamer:

Weekly Mansion Ekota/Ekoda/Egota (???)

Goedenavond!

Zoals beloofd hier wat kiekjes van ons gerieflijk onderkomen, gesitueerd in Ekoda, een buurt die op zijn buurt in de buurt Sakae-cho ligt, die op zijn beurt weer in de buurt Nerima van Tokyo ligt. Je hebt niet echt het gevoel in de metropool Tokyo te zijn als je buiten loopt, maar het is wel 'n knus stadje-in-een-stadje als het ware. Gisteren lekker uit eten geweest voor een Katsu Karee in ieder geval.

De kamer is nogal kleintjes wat vooral komt door het doucheblok wat erin is gestouwd, maar we overleven het wel. De 8e en 9e verdieping zijn grotendeels van ons dus even langs elkaar gaan is vrij makkelijk.

Net naast ons gebouw zit een Lawson (een kleine supermarkt) waar je al je nodige eten en drinken vandaan kan halen, en voor de rest zit het plaatselijke centrum op loopafstand. Er zijn veel kersenbloesems buiten langs de weg, da's nu een fraai aangezicht:

Nu gaan we uit eten in de buurt, daarna lekker slapen doen!

De vlucht

Hallo daar!

We zijn inmiddels succesvol aangekomen in Tokyo en al bijna een dag hier. De vlucht duurde maar 10 uur en 20 minuten, niet al te lang dus. :P Aan de ene kant ging het ook vlot voorbij; aan de andere kant niet. Er was iig een grappige sarariiman naast Sebastian en mij die ons 4 uur lang vergaste op verhalen over de meest uiteenlopende onderwerpen, en vervolgens stout beweerde dat het maar 20 minuten met de metro van Nerima naar Ginza/Kyobashi is. Niet dus.

De zonsopgang vanuit het vliegtuig

Nu ben ik al bijna twee uur wakker sinds 5 uur vanochtend.... Dus dit wordt weer een lange dag, met als doel pas laat te gaan slapen en niet weer zo achterlijk vroeg wakker te worden.

Het vliegtuig nadat we aan waren gekomen op Narita

Straks naar het JNI voor meer bureacratische rompslomp, maar dat is niet erg want er zit een super chill parkje met sakura-bomen naast het instituut (waar we dus alle lessen zullen volgen), dus dat wordt gewoon keihard chillen 'n blaezen onder het Roze.

Het wordt bikkelen geblazen!

Foto's van de minieme kamer, het gebouw, de omgeving etc volgen!

Vertrek!

Vandaag is het eindelijk zover! Over een uurtje gaan we richting Schiphol, en dan inchecken en dan in het vliegtuig! Woopdiedoo. Als 't goed is heb ik alle noodzakelijke bagage mee, maar 't zal wel blijken dat er allerlei dingen missen als we aankomen. xD De koffer weegt 22.9 volgens de 'huisweegschaal', een totaal onfunctioneel onberekenbare unit.

Foto's volgen!